Iberië 2019 dag 11 di 14 mei 2019
El Rocio – Tavira 143 km
ZANDWEGEN EN PORTUGAL
Het duurt tot zondag voordat de temperatuur in Sevilla weer draaglijk is (voor ons althans). Daar willen we niet op wachten. We rijden dus maar verder naar het westen. Na een vrij korte rit staan we op camping Ria Formosa in Tavira. We zijn in Portugal, in de oostelijk Algarve.
We gaan echter eerst naar El Rocio. Dit plaatsje is het eindpunt van de grootste Spaanse bedevaart. Deze begint van oudsher in Sanlúcar de Barrameda aan de Quadalquivir. De tocht door het nationale park Doñana duurt drie dagen. Doñana is een moerassig gebied, waar het ‘s-zomers wemelt van de muggen. Het is dus een serieuze beproeving om daar drie dagen doorheen te trekken.
Op de ochtend van 2e Pinksterdag komt men in El Rocio aan om de Heilige Maagd van El Rocio te aanbidden en door het stadje rond te dragen. Op 2e Pinksterdag zijn er wel 1.000.000 mensen in het stadje (daarom zijn we in 2016 niet naar El Rocio gegaan).
De wegen in het stadje zijn allemaal van zand. Regelmatig rijdt er een grader rond om de wegen te egaliseren. Af en toe wordt er wat water op het zand gesproeid, om ernstige stofvorming te voorkomen. De toeristen rijden beschaafd langzaam, de inboorlingen zijn wat minder geduldig en veroorzaken nogal wat stof. De huizen zijn, naar goed Andalusisch gebruik, wit geschilderd.
We zijn op bezoek geweest bij de Heilige Maagd. Ze staat te pronken temidden van een enorm verguld altaarstuk. Voor ons, toch min of meer ontkerkelijkte nuchtere Nederlanders, is de devotie van de Spaanse bezoeker bijna ontroerend.
We rijden over de A483 en de A49 richting Portugal. Direct over de grens nemen we de afslag naar Vila Real de Santo António (zou je doorrijden op de A22, dan kom je op een tolweg terecht). In V.R. de S.A. nemen we de N125 naar Tavira.