Iberië 2019 dag 28 vr 31 mei 2019
rondje Alcobaça en Batalha 70 km
KLOOSTER EN KLOOSTER
Eergisteren adviseerde men ons om niet het klooster van Alcobaça te bezoeken, want het werd gerestaureerd. Een campinggenoot wist ons echter te vertellen, dat er nog genoeg van het klooster resteert dat de moeite van het bekijken waard was. Als we dan toch naar Alcobaça zouden gaan, hij wist daar een restaurantje waar je voor een habbekrats (€8,00) een smakelijke Portugese maaltijd kon eten. Ook de opmerking van Ria over de afzuigkappen, maakte ons nieuwsgierig.
We gaan dus weer naar Alcobaça (over de N8-5) en bezoeken het klooster. Heel bijzonder, zoals daar destijds ruim 300 monniken hebben gewoond. De refter waar werd gegeten en geluisterd naar lezingen, het dormitorium waar alle monniken sliepen, de keuken die was afgestemd op het aantal monniken dat in het klooster woonde, met gigantische “afzuigkappen” die plaats boden voor het roosteren van het aantal ossen dat nodig was om alle monniken tegelijkertijd hun maaltijd voor te kunnen zetten. De keuken is een toppunt van toenmalige hygiène, want het water van de nabije rivier werd via bassins in de keuken geleid, zodat voedsel en handen konden worden gereinigd. In de refter is een smal deurtje. Als je daar als monnik niet meer door kon, dan had je je blijkbaar niet aan de soberheidsregels van de orde gehouden, en moest je vasten tot je weer door het deurtje kon. En dit alles: sober en groot (behalve natuurlijk het deurtje).
Het restaurantje (Portas de Fora) was meer dan de moeite waard.
We rijden naar Batalha via de IC9 en de IC2. Is het klooster in Alcobaça behoorlijk sober, dat van Batalha is bijzonder flamboyant, behalve het laatst gebouwde deel, dat laat zien dat de religieuze bouwstijl tegen het einde van de 15e eeuw de uitbundige pracht en praal heeft ingeruild voor eenvoud en soberheid. De rondgang in het klooster van Batalha is veel minder openhartig dan in Alcobaça. In Batalha loop je vooral door de gangen van het klooster. Alleen de ruimte met het graf van de onbekende soldaat uit de grote oorlog (14-18) is specifiek te noemen, maar natuurlijk niet kenmerkend voor een middeleeuws klooster.
De kloosterkerk van Batalha is iets kleiner dan die van Alcobaça, maar veel rijker versierd – Manuelijns, een overgang van gotiek naar barok – met prachtig glas-in-lood. Het is duidelijk te zien, dat het complex niet is gebouwd door een religieuze orde, want dan zou het veel eenvoudiger zijn geweest. Het is gebouwd in opdracht van de Portugese koning (de vader van Hendrik de Zeevaarder). Alle familieleden (dus ook genoemde Hendrik) hebben een rijk versierde graftombe. De oudste tombes staan in de Stichterskapel, de latere tombes staan in een merkwaardige onvoltooide kapel, die aan de koorzijde aan de kerk is vastgeplakt. Onvoltooid, want aan de bouw van het dak is men niet meer toegekomen.
Op de terugweg nemen we, aan de rotonde bij Porto de Mós, per abuis de N8 i.p.v. de IC2. We rijden dus maar binnendoor, over Alcobaça, weer terug naar de camping.