Noorwegen 2017 dag 34 vr 21 juli 2017
Ålesund – Stryn 250 km
DE GEKTE VAN GEIRANGER
We hebben goede herinneringen aan Geiranger, en hadden niet kunnen bedenken dat er sinds 1986 zóveel is veranderd. Het kost een uur om Geiranger binnen te komen. Bij elke haarspeldbocht staat er wel een touringcar vast. Alle campings in Geiranger zijn bomvol. Het kost een half uur om bij de laatste camping weer weg te komen. Daarna is het ook niet eenvoudig om Geiranger te verlaten: alweer haarspeldbochten met vastzittende touringcars. Van ons plan om een paar dagen in Geiranger te blijven, is dus niets terechtgekomen.
En de dag begint nog wel zo mooi. Om 8 uur worden we in Ålesund wakkergetoeterd door een nieuwe Hurtigruten en krijgen we een vers brood aangeboden door de plaatselijke bakker. Na het ontbijt vertrekken we in een opgewekte stemming. We rijden de E136 terug tot aan Sjøholt, en daar nemen we de ‘650’ richting Valldal. Vandaar gaan we via de ’63’ omhoog naar de Trollstigen. We stoppen bij de top, want de weg van de top richting Andalsnes is plaatselijk erg smal, en ook daar is er een flinke kans dat je touringcars tegenkomt.
We gaan dus weer terug naar Valldal, nemen de ferry van Linge naar Eidsdal, en rijden de Adelaarsweg naar Geiranger (de ’63’). Afgezien van de reeds genoemde touringcars, de afdaling naar Geiranger is prachtig, en Geiranger zelf is een grote ramp. We nemen tijdens de tocht vanuit Geiranger omhoog maar wat foto’s.
Aan het einde van de ’63’ gaan we rechtsaf, de ’15’ naar Stryn op. Daar staan we nu op een camping die, qua ligging, zeker niet verkeerd is.
Morgen zien we wel weer verder.