Noordkaap 2018 dag 43 za 14 juli 2018
rustdag Stavanger 17 km
BUREAUCRATIE IN STAVANGER
We leren Stavanger vandaag op een heel andere manier kennen dan de bedoeling was. We waren immers van plan om het oude Stavanger te gaan bekijken. Echter, de maagklachten van Ted zijn weer teruggekomen. De voorraad medicijnen (maagkrampremmers) is bijna op. Daarom besluiten we om ‘even’ een nieuw voorraadje in te slaan.
‘Even’, want zo werkt dat in Nederland. Daar is het medicijn alleen bij de apotheek te verkrijgen, maar dat kan zonder recept. We hopen, dat dat in Noorwegen ook zo zou zijn. Helaas, er is een recept nodig. Dat kan in het weekend alleen worden gehaald bij de Noorse variant van onze huisartsenpost. Daar heeft men echter een bijzondere regeling. De verpleegkundige die de intake doet, kent een prioriteit toe. Toegegeven, het verkrijgen van een recept voor maagkrampremmers heeft geen hoge prioriteit. We begrijpen dus wel, waarom we prioriteit groen kregen. Pas later merken we twee dingen: 1. met groen ben je pas aan de beurt, als er geen enkele rode of gele priotiteit meer zit te wachten; 2 de “inboorlingen” weten dat, en doen bij de intake hun uiterste best om een hoge prioriteit te krijgen. Uiteindelijk duurt het wachten bij de huisartsenpost (die hier Legevakten, oftewel spoedgevallen, wordt genoemd) drie uur.
Door dit alles, en omdat we abusievelijk menen, dat de voetbalwedstrijd België-Engeland om 20:00 uur zal worden uitgezonden, besluiten we om de fietstocht naar Stavanger uit te stellen tot morgen. Als we tegen half zes weer op de camping zijn, merken we echter aan Belgische achterburen, dat de wedstrijd al is begonnen. We zien nog net het tweede Belgische doelpunt. De winst van dit alles is, dat we nu weten dat de finale morgen om 16:00 uur begint, en niet om 20:00 uur.
In de loop van de avond besluit een zwanenfamilie om uitgerekend bij onze buzz het avondmaal op te halen. Ze zijn erg hardnekkig, vooral vader zwaan, in het belagen van onze schuifdeur. Onze Duitse buurman is zo vriendelijk om de zwanen met een broodkruimelspoor weer naar het meer terug te brengen.