Iberië 2019 dag 34 do 6 juni 2019
Casfreires – Lamego 118 km
AAN DE DOURO
We staan, na een rit van 118 km, op een kleine camping in Lamego. Eigenlijk is het een luxe camperplaats.
Het weerbericht heeft gisteren beloofd, dat het vandaag voortdurend regent. De camping bij Casfreires is weliswaar uitstekend geoutilleerd, maar op de een of andere manier staan we niet te trappelen om er nog een tweede dag te blijven.
Vanochtend blijkt het weer best wel mee te vallen, dus we vertrekken op tijd. Mocht het weer in de loop van de dag erg vervelend worden, dan is er onderweg vast wel een plekje voor een overnachting te vinden. Welnu, pas nadat we ons laat in de middag installeren op de camping van Lamego, begint het te gieten.
We rijden van de camping in Casfreires een stukje terug tot aan de M581. Die volgen we in noordoostelijke richting tot aan de N226. Daar rijden we richting Moimenta de Beira, waar we de N323 richting Pinhão opdraaien. Deze weg gaat door een serra waarvan we de naam niet weten, maar het is er prachtig: flinke hellingen, diepe kloven, kleine dorpjes, zowel hoog tegen de helling als diep in de kloof. Uiteindelijk dalen we langs de oever van de Rio Távora af naar de Douro. Het is duidelijk waarneembaar, dat we de Douro naderen: steeds vaker zien we wijngaarden.
We volgen de Douro nog een stukje stroomopwaarts, tot aan Pinhão. Dat is momenteel de eindhalte van de Douro-spoorlijn (welke helaas met sluiting wordt bedreigd). Er is, jammer genoeg, geen enkel spoor te bekennen van activiteit op het stationnetje, zodat we ons tevreden moeten stellen met het bekijken van de buitenkant van het stationsgebouw: het is, zowel aan de straat- als aan de spoorzijde, versierd met prachtige azulejos (tegeltableaus).
Dit deel van de Douro heeft redelijk flauw hellende oevers. Dat nodigt uit tot wijnbouw.
Van Pinhāo rijden we stroomafwaarts. We stoppen nog even om de Barragem (stuwdam) da Regua te bekijken. Door deze dam ontstaat een hoogteverschil van maximaal 28,5 m. Omdat de Douro bevaarbaar moet zijn, is er ook een sluis aanwezig. Deze sluis overbrugt het hoogteverschil met één sluiskolk. We hebben nog nooit zo’n diepe kolk gezien.
We stoppen in Lamego, omdat het een van de oudste plaatsen van Portugal is, met verschillende bezienswaardigheden. Zo is daar een bijzonder fraaie kerk: het Santuario de Nossa Senhora dos Remédios, dat met een trappenwerk van 686 treden boven het stadje uittorent (en, naar men hier beweert, gemakkelijk kan wedijveren met de veel bekendere Bom Jesus do Monte bij Braga; we zullen het zien).
Het plan is, om er vanmiddag nog naar toe te lopen, maar de regen gooit roet in het eten. Waarschijnlijk gaan we morgenvroeg.