Iberië 2019 dag 22 za 25 mei 2019
Odrinhas – Nazaré 138 km
DE WESTKUST EN HET ORKEST
Na 138 km zijn we in Nazaré.
Vanuit Odrinhas gaan we vanochtend vrolijk verder met het volgen van de N247. Deze weg voert door een wisselend landschap: nu eens door het binnenland met om de haverklap een klein dorpje, dan weer langs de kust met regelmatig badplaatsen. De Algarve wordt geprezen, maar het gebied rond Ericeira lijkt ons veel aantrekkelijker.
Net voor Peniche worden we aangenaam verrast door een facetime-gesprek met onze kleinkinderen Floor en Luuk.
Bij Peniche gaan we, over de IP6 en de N8, het binnenland in, richting Óbidos. Dat plaatsje heeft wel wat weg van Monsaraz: een plaatsje op een heuvel met flinke stadsmuren. Het is er echter veel drukker met toeristen in de smalle straatjes. Opvallend is het feit, dat zo’n klein plaatsje wel drie kerken heeft. In één daarvan, de Santa Maria, was juist het plaatselijke jeugdsymfonieorkest aan het repeteren. (Het is vermakelijk om te horen hoe de twee hoornspelers de twintig strijkers compleet inpakken, zowel qua volume als qua zuiverheid). Deze kerk heeft uitbundige azulejos tegen de zijwanden.
Van Óbidos naar Nazaré is nog maar een klein stukje. We staan er op dezelfde camping als 32 jaar geleden: Orbitur Valado. We vinden er een prettige, schaduwrijke plaats. Deze plaats bevalt ons zó goed, dat we besluiten om hier de gemiste rustdag van Lissabon in te halen.
Overigens, de opmerking die we gisteren maakten over “half Zuid-Korea” bij Cabo da Roca, moeten we corrigeren. Het blijken Japanners te zijn (we kwamen ze vandaag in Obidós weer tegen).