ANDALUSIË 2016
In 2016 hebben we van 7 mei tot en met 18 juni een rondreis gemaakt door Andalusië. In 43 dagen hebben we 26 etappes gereden, waarbij we 6606 km hebben afgelegd.
DE KOP IS ERAF
dag 1 za 7 mei 2016
Tilburg – Jablines 418 km
Vandaag. de eerste dag, komen we in de buurt van Meaux, ten oosten van Parijs. We staan op Camping International de Jablines, in Jablines.
Het is een rustige rit, met uitsluitend secundaire wegen: Turnhout, Geel, Diest, Tienen, met een grote boog oostelijk om Charleroi heen, Chimay (bekend van het Trappistenbier), Laon, Soissons, Meaux. We eten onderweg iets in Silenrieux, zuidelijk van Charleroi. We zitten nu in een lekker avondzonnetje (het is momenteel nog 20º) een boterhammetje te eten. Het lijkt op “God in Frankrijk”.
MIDDEN-FRANKRIJK
dag 2 zo 8 mei 2016
Jablines – Perigueux 545 km
Vandaag rijden we dwars door het hart van Frankrijk: van Meaux tot Perigueux. We rijden over Melun, Fontainebleau, Nemours, Montargis, Gien, Bourges, La Châtre, Argenton-sur-Creuse, Limoges en Tiviers. Daarbij moeten we, door een omleiding in La Châtre, een stukje snelweg nemen (van Argenton-sur-Creuse tot Limoges), met nauwelijks vrachtverkeer, maar het is een verademing als we weer op de D-wegen zitten. Liever met een rustig gangetje door allerlei plaatsjes dan al dat gejakker (van anderen natuurlijk) op de autoroute.
We staan overigens niet op de camping van 1978; die is niet meer te vinden. We staan op Camping Au Fil de l’Eau in Antonne-et-Trigonant, net boven Perigueux.
Het is goed te merken, dat we het mooie weer achter ons hebben gelaten. Vanochtend hebben we nog ontbeten in de zon, nu liggen de truien al weer klaar.
Het is nog zo’n 320 kilometer tot aan de grens, dus morgenavond zitten we waarschijnlijk op een Spaanse camping.
WE ZIJN IN SPANJE
dag 3 ma 9 mei 2016
Perigeux – Espinal 376 km
We zijn in Spanje, net voorbij Roncevalles. We staan op Camping Urrobi in Espinal.
De route: via Bergerac, Marmande, Mont-de-Marsan, Orthez en Saint-Jean-Pied-de Port naar de grens bij Arnéguy. Vandaar is het nog maar een klein stukje naar Espinal.
Het lijkt wel, alsof het seizoen hier nog moet beginnen: een grote camping, vol met verlaten stacaravans en een trekkersveld met maar één camper (die van ons). We hebben hier een rustdag gepland, maar het is hier zó verlaten, dat we morgen maar weer verder gaan.
Ook voor de eigenaresse van de camping is het seizoen blijkbaar nog niet begonnen. Het lukt ons niet om met het uitgereikte pasje de camping op te rijden. Daarop ontsteekt ze in een nogal onstuimige tirade. Ze toomt pas weer een beetje in, als het haar óók niet lukt om de slagboom met het pasje te openen. We moeten toegegeven, dat deze botte tante verdomd lekker kan koken. Het is overigens wél even wennen aan de Spaanse gewoonten: het restaurant gaat pas om 20:00 uur open.
Overigens: van verscherpte grenscontrôles (i.v.m. de vluchtelingenstroom) merken we helemaal niets: we steken drie grenzen over zonder ‘bewaking’.
BIJ DE OOIEVAARS
dag 4 di 10 mei 2016
Espinal – Soria 234 km
Omdat de afstand tot Aranjuez te groot is om in één dag te rijden, via binnenwegen, en met een grote boog om Madrid heen, stoppen we op de enige fatsoenlijke camping die onderweg is te vinden: Camping Fuente de la Teja in Soria.
We rijden via Pamplona en Logroño. De Spaanse wegen zijn van goede kwaliteit (vaak aangelegd met subsidie van de Europese Gemeenschap). De grootste ontdekking van vandaag is, dat Spanjaarden in het verkeer behoorlijk rustig en geduldig zijn. We hebben geregeld een behoorlijke stoet auto’s achter ons hangen, maar inhaalpogingen blijven meestal uit.
Aan de rand van de camping staat een rijtje bomen met ooievaarsnesten. De meeste nesten zijn bewoond.
MADRID VOORBIJ
dag 5 wo 11 mei 2016
Soria – Aranjuez 270 km
We rijden met een boog om Madrid heen: vanuit Soria over Almazan, Jadraque en Guadalajara naar Aranjuez. We staan nu op Camping International Aranjuez. We blijven hier een paar dagen staan.
Ook al is, tijdens de boog, de afstand tot Madrid nooit erg groot, het gebied waar we doorheen reden, is opvallend leeg. Nergens krijg je het gevoel, dat je dicht bij een miljoenenstad bent.
EVEN RUST
dag 6 do 12 mei 2016
rustdag Aranjuez 0 km
Vandaag is een rustdag. Vanochtend gaan we op de fiets naar een supermarkt. Ook al is er formeel een helmplicht in Spanje voor fietsers, we hebben niet het idee dat het zo’n vaart zal lopen. We hebben die helmen maar in de fietstas gestopt.
Twee dingen vallen ons op:
1. wij zijn de enige fietsers in de stad; we krijgen steeds voorrang, ook al hebben we daar lang niet altijd recht op,
2. Spanje is toch wel een stuk goedkoper dan Nederland.
Vanmiddag regent het stevig, dus we houden ons maar koest. Het is vrij koud, maar de voorspelling voor zaterdag is goed.
NAAR HET PALEIS
dag 7 vr 13 mei 2016
rustdag Aranjuez 0 km
We zitten vandaag eerste rang als het gaat om die grote brand bij Madrid (de grootste stapel oude autobanden van Europa stond in de fik). De hele dag komen er zwarte rookwolken (hoog) over.
‘s-Middags fietsen we naar het koninklijk paleis van Aranjuez. Het is een zeer imposant gebouw, maar het is wel heel erg slecht onderhouden. Al met al kun je je niet aan de indruk onttrekken, dat het met Spanje minder goed gaat.
EEN PROCESSIE?
dag 8 za 14 mei 2016
Aranjuez – Cazorla 315 km
Vandaag komen we in Andalusië aan. We staan op de Camping Cortijo San Isicio in Cazorla.
We rijden via de E5 richting Córdoba. Bij La Carolina slaan we af naar Úbeda. We parkeren de buzz op de camperplaats naast de kazerne van de Guardia Civil, en rijden op de fiets de stad in. Úbeda is een van de renaissance-steden in Oost-Andalusië. Hoogtepunt is het monumentale plein ‘Plaza Vázquez de Molina’, met de Sacra Capilla del Salvador en een aantal paleizen.
Vervolgens rijden we door naar Cazorla (waar vorig jaar nog de finish was van een etappe van de Vuelta). ‘s-Avonds wandelen we vanaf de camping naar het stadje, want er zou een beroemde processie zijn. Uiteindelijk horen we wel het nodige processiegeluid, maar we zien er niets van.
We vermaken ons prima op een terrasje aan het Plaza Sta. Maria. Het is er gezellig druk, want er wordt feest gevierd (wij kunnen niet achterhalen, wat er wordt gevierd). Midden in de nacht is er nog een uitbundig vuurwerk.
VEEL OLIJFBOMEN
dag 9 zo 15 mei 2016
Cazorla – Santaella 225 km
We rijden vandaag naar het westen. We laten Cordoba even rechts liggen, want daar is het met Pinksteren heel erg druk, ook op de camperplaats. We gaan daar over een paar dagen wel heen. Vandaag rijden we een klein stukje verder, naar Santaella. Daar is een mooie camping, Camping la Campiña, gerund door Mathilde.
Vanochtend gaan we eerst naar Baeza. We parkeren de buzz bij de arena (Plaza de Toros de Baeza) en wandelen naar het centrum. Baeza is, net als Úbeda, een renaissancestadje met fraaie pleinen en oude gebouwen (paleizen, kerken, universiteitsgebouwen). Het is aardig, maar nog niet overweldigend. Dat komt vast nog wel in Córdoba, Sevilla en Granada.
We hebben nog nooit zoveel olijfbomen gezien als vandaag onderweg. Andere boomsoorten zijn schaars. Dat maakt het landschap van de provincies Jaèn en Córdoba wel een beetje saai. Maar ook dat zal binnenkort nog wel veranderen.
EVEN SCHUDEMMEREN
dag 10 ma 16 mei 2016
rustdag Santaella 0 km
Over vandaag kunnen we kort zijn: we doen niets behalve een wasje (met schudemmers van Tupperware; worden die dingen na al die jaren nog een keer gebruikt; ze horen eigenlijk tot de vaste uitrusting van de buzz). Het is hier inmiddels behoorlijk warm: 30ºC. Dat is eigenlijk te warm om Córdoba te bezoeken, maar het wordt voorlopig niet koeler, dus we gaan morgen maar.
NAAR CÓRDOBA
dag 11 di 17 mei 2016
Santaella – Córdoba v.v. 69 km
We gaan vandaag naar Córdoba. Het is best wel warm, 32ºC, maar op de fiets vang je genoeg wind om af te koelen. We rijden met de buzz naar de camperplaats aan de Av del Corregidor (neem genoeg losse euro’s mee voor de parkeerautomaat).
We fietsen natuurlijk langs de drie hoogtepunten. Het eerste hoogtepunt, het Alcázar van Córdoba, het koninklijk paleis uit de tijd van Columbus, zien we alleen van buiten. Zowel ‘s-ochtends als ‘s-middags is de wachttijd zo lang, dat het een Efteling-attractie op een drukke zomerdag niet zal misstaan. Daarmee wordt meteen duidelijk, dat we voor Andalusische begrippen midden in het hoogseizoen zitten. Blijkbaar wil iedereen de zomerse hitte vóór zijn.
Het tweede hoogtepunt is de Joodse wijk. Heel bijzonder, want je loopt/fiets gewoon door de 12e eeuw.
Ook het derde hoogtepunt, de Mezquita, imponeert. Het is een immense moskee waarin, na de inquisitie, een kathedraal is gebouwd. Het is eigenlijk jammer van de prachtige moskee, maar de kathedraal is erg harmonisch in de moskee geïmplanteerd.
Naast deze hoogtepunten bezoeken we nog wat andere plekken: de stadsmuren, hofjes, Romeinse monumenten, leuke pleintjes, een aantal kerken, de oude Romeinse brug.
LEKKER LUIEREN
dag 12 wo 18 mei 2016
rustdag Santaella 0 km
Vandaag lekker luieren. We staan hier tussen vier zeer vitale senioren van 75+, die nog knap fanatiek zijn als het gaat om reizen. We denken er hard over, om dezelfde weg te gaan.
Mathilde, de eigenaar van de camping, serveert aan het einde van de middag een voortreffelijke paella.
ZOMER IN SEVILLA
dag 13 do 19 mei 2016
Santaella – Sevilla 132 km
We rijden vandaag naar Sevilla. Omdat we in de stad geen acceptabele campings vinden, rijden we naar de (inmiddels verdwenen) camperplaats ‘Parking Puente Remedios’ aan de oever van de Guadalquivir, op een steenworp afstand van het centrum van Sevilla.
Het is ook vandaag behoorlijk warm in de stad, maar op de fiets is het goed te hebben. Het oude centrum rondom de kathedraal is erg gezellig, met al die smalle kronkelsteegjes (het heeft wel wat weg van het Quartier Latin in Parijs, en het is evenzo pittig geprijsd, zeker als je iets anders wilt dan tapas). De kathedraal is vooral erg groot en koel. Het Alcázar (paleizen, patio’s en tuinen) is een juweel, erg indrukwekkend.
NAAR DE KUST
dag 14 vr 20 mei 2016
Sevilla – El Puerto de Sta Maria 120 km
Het is behoorlijk warm in het binnenland van Andalusië. Daarom zakken we, eerder dan gepland, af naar de kust. We zijn nu op een camping in El Puerto de Sta Maria (Camping Playa las Dunas). El Puerto ligt tegenover Cadiz, het eigenlijke doel van deze etappe.
Volgens het ‘reisplan’ hadden we eerst nog naar El Rocio moeten gaan (een beroemd bedevaartplaatsje tussen Sevilla en Huelva), maar die gedachte laten we varen, niet alleen vanwege de hoge temperatuur, maar ook, omdat het in El Rocio nu ‘hartje bedevaart’ is, waardoor het er erg druk is.
DAGJE CADIZ
dag 15 za 21 mei 2016
dagje Cadiz 0 km
We gaan vandaag naar Cadiz. Cadiz lijkt een eiland, maar het is zowel met een dam als met een brug verbonden met het vasteland. Je kunt er met de auto (en dus ook met de buzz) naar toe. Het is echter minstens zo leuk om vanuit El Puerto de Sta Maria met de boot naar Cadiz gegaan, een overtocht van ongeveer 30 minuten. We nemen de fietsen mee.
Na aankomst in Cadiz rijden we eerst door het moderne deel van de stad, brede straten met hoge gebouwen, veel hotels en een Mac. Vervolgens gaan we langs het water naar het oude deel van de stad (aan de kop van het schiereiland). Al snel valt de gouden koepel van de kathedraal op. Op het plein vóór de kathedraal is een bijeenkomst van antieke auto’s. Het gebied rond de kathedraal bestaat uit smalle straatjes, behalve het Plaza de San Antonio. Eigenlijk heeft Cadiz geen monumentale gebouwen, afgezien van de kathedraal, maar het is er bijzonder prettig, want er is al meer dan 300 jaar niets meer veranderd. Het is er erg authentiek. (Er wordt beweerd, dat het op Havanna lijkt.)
Bij terugkomst in El Puerto de Sta Maria vallen we met onze neus in een heuse processie: een groot Mariabeeld wordt door zo’n dertig mannen op een grote draagbaar door de stad gedragen, compleet met een aandoenlijk valse harmonie en klappende en huilende toeschouwers. Heel erg indrukwekkend.
WITTE DORPJES
dag 16 zo 22 mei 2016
El Puerto de Sta Maria – Ronda 167 km
We rijden vandaag een erg mooie tocht: de Ruta de los Pueblos Blancos. Via Arcos de la Frontera, El Bosque, Ubrique en Grazalema rijden we, door een berglandschap dat wel iets wegheeft van de Jura, naar Ronda. Deze stad is een verplichte halte in elke reis door Andalusie. Op de plaatselijke camping (Camping el Sur) vinden we een prima plaats.
EVEN UITBLAZEN
dag 17 ma 23 mei 2016
rustdag Ronda 0 km
Na aankomst op de camping in Ronda (gisteren) gaan we in de luierstand. De fietsen staan nog steeds op de drager. De enige activiteit: nog een potje schudemmeren. Da’s echt alles.
Morgen gaan we Ronda bekijken.
KLOOF EN BRUGGEN
dag 18 di 24 mei 2016
dagje Ronda 0 km
We zijn vandaag in Ronda, het mooiste stadje van Andalusië tot nu toe. Het ligt op een rots met loodrechte wanden, met dwars door het stadje een diepe kloof. Over die kloof liggen drie fraaie bruggen. De onderste is de Moorse brug, de middelste en de hoogste (tevens de nieuwste) zijn Spaanse bruggen. Je vindt in Ronda veel smalle straatjes, flinke hoogteverschillen (er is ook gebouwd tegen de hellingen van de rots), steile hellingen, sfeervolle terrasjes en verschillende monumentale gebouwen. Vanaf de nieuwe brug en vanaf de randen van de stad (b.v. vanaf de Mirador) heb je fraaie vergezichten over het laaggelegen omringende landschap, met op de achtergrond de Sierra de Grazalema, het berggebied waar we eergisteren doorheen zijn gereden. Het is dus wel duidelijk, waarom Ronda een grote toeristische trekpleister is.
KLEINE VERGISSING
dag 19 wo 25 mei 2016
Ronda – Vejer de la Frontera 163 km
Vergissen is menselijk. Dat geldt dus ook voor ons. We zijn van plan om Gibraltar te bezoeken. Niet, omdat er zoveel te beleven is, maar gewoon omdat het er is. Het heeft de bijzondere status die ook Lands End en de Noordkaap hebben: je kunt het gewoon niet negeren als je er in de buurt bent.
Vanuit Ronda zijn er twee routes naar Gibraltar: rechtstreeks naar Algeciras of via de Sierra de Grazalema en Vejer de la Frontera. Volgens zekere bronnen is Vejer zeer de moeite waard en is de camping bij Vejer erg goed. Welnu, dat is twee maal een vergissing. Vejer is niet meer dan een verzameling witte blokkendozen op een heuvel en de camping bestaat voor 95% uit vaste seizoensplaatsen die nog allemaal verlaten zijn. De enige plus van vandaag is de route door de Sierra de Grazalema: nog steeds heel erg mooi. Voor de rest: morgen komt er weer een dag.
NAAR DE ROTS
dag 20 do 26 mei 2016
Vejer de la Frontera – Gibraltar 90 km
We beginnen de dag met een hele mooie kustweg naar Tarifa en Algeciras. Je ziet Marokko heel goed liggen. De Straat van Gibraltar is bij Tarifa hoogstens drie keer de Westerschelde bij Vlissingen.
Gibraltar ziet er van een afstand (vanaf de camperplaats) heel aardig uit.
Binnen Gibraltar is het een beetje teleurstellend: een stadje met heel veel verkeer, vooral scooters met toeters en uitlaatwalmen, nauwelijks ruimte voor fietsers (en al helemaal geen respect voor fietsers), een winkelstraat met bijna alleen maar juweliers. De kabelbaan naar de top van de rots doet het (nog?) niet. Aardig is, dat de toegangsweg naar Gibraltar de start- en landingsbaan van het vliegveld kruist.
Aardig is ook de camperplaats aan de jachthaven. Deze is prima, met aan de ene kant een mooi uitzicht over de jachthaven en de baai van Algeciras, en aan de andere kant een mooi uitzicht op de rots. Die is trouwens imposant groot.
NA DE DRUKTE
dag 21 vr 27 mei 2016
Gibraltar – Granada 286 km
De overnachting op de camperplaats bij Gibraltar is uitstekend. Voor het eerst deze reis zetten we ouderwets met de hand filterkoffie (geen stroom, dus ook geen koffiezetapparaat). Die is niet verkeerd, zeker niet met de croissants van de Carrefour.
We zijn aanvankelijk van plan om de kustweg naar Motril te rijden, langs bekende plaatsen zoals Estepona, Marbella, Fuengirola, Torremolinos, Málaga, Torre del Mar, etc.. Maar wat een ramp. Het was hier ongetwijfeld ooit heel erg mooi, maar bijna de hele zuidkust is tegenwoordig volgebouwd met hotels, appartementen, resorts, en luxe villa’s. Na elke 200 meter kom je bij een rotonde of een kruising met verkeerslichten. Nadat we in Marbella voor de zoveelste keer moeten stoppen voor rood, besluiten we om maar verder te rijden via de autovia (deze autosnelweg is, in tegenstelling tot de autopista, tolvrij). Dat schiet zo goed op, dat we maar doorrijden naar Granada.
We installeren ons op de camping van Granada (Sierra Nevada) onder een paar stevige bomen. De receptionist is zo vriendelijk om voor ons toegangskaarten te reserveren voor het Alhambra. Zondagmiddag mogen we het hoogtepunt van onze reis (dat verwachten we tenminste) gaan bezoeken. Morgen wordt een rustdag.
RUSTDAG
dag 22 za 28 mei 2016
Granada 0 km
We maken vandaag een grandmère klaar: krieltjes, uitje, tuinboontjes, ham en kipstukjes. We hebben nectarines als toetje. (Dit is echt het enige vermeldenswaardige van vandaag.)
HET ALHAMBRA
dag 23 zo 29 mei 2016
dagje Alhambra 0 km
We gaan vandaag naar het Alhambra. Voor de verandering laten we de fietsen ’thuis’ en gaan we met het openbaar vervoer: een stadsbus voor een rit naar het centrum van Granada en een minibusje (door smalle straatjes) voor het laatste stuk naar het Alhambra (dat ligt een flink stuk boven de stad).
Het Alhambra bestaat eigenlijk uit vier onderdelen:
1. het Generalife,
2. de Nasrid-paleizen,
3. Het Alcazaba,
4. het gebied tussen het Generalife en de Nasrid-paleizen.
Het Alhambra kan alleen worden bezocht, als er toegangsbewijzen zijn gereserveerd. Aan een toegangsbewijs is het tijdstip gekoppeld, waarop de Nasrid-paleizen kunnen worden bezocht. Wij zijn pas laat in de middag aan de beurt. Daarom beginnen we bij het Generalife.
Het Generalife is het Moorse zomerpaleis. Het is eigenlijk een grote verzameling van tuinen en veranda’s.
De Nasrid-paleizen waren ooit de hoofd-huisvesting voor de Moorse koningen. Ze zijn erg indrukwekkend, met prachtige, rijke versieringen. Jammer dat Karel V (die ook van ons was) een deel van de paleizen heeft laten slopen om er een – overigens ook erg mooi – renaissance-paleis te bouwen.
Het Alcazaba, het fort, is het oudste deel van het Alhambra. Het is imposant gelegen op de neus van de heuvel. Het Alcazaba biedt in verschillende richtingen een fraai uitzicht.
PRETTIGE STAD
dag 24 ma 30 mei 2016
dagje Granada 0 km
Ook de stad Granada is zeer de moeite waard. Niet alleen het kathedraal-complex (net als in Sevilla is het ook hier heel erg groot), maar ook, en eigenlijk vooral, de wijken Albaycin en Alcaiceria.
Albaycin is de vroegere Moorse wijk, een wirwar van kronkelsteegjes op de helling tegenover het Alhambra. We gaan met een minibusje omhoog, naar de Mirador de San Nicolás. Van daar heb je een schitterend uitzicht op het Alhambra. We lopen, gestuurd door de zwaartekracht, naar beneden, naar het centrum.
Aan de overkant van de hoofdweg ligt Alcaiceria, een vrij klein wijkje met hele smalle steegjes, met alleen maar Arabische winkeltjes. Je waant je er in een Marokkaanse soek. Vlak naast Alcaiceria ligt de kathedraal van Granada (helaas gesloten voor bezoekers).
Granada is een prettige stad door de sfeer die er hangt op de pleinen: overal terrasjes.
EEUWIGE SPAANSE SNEEUW
dag 25 di 31 mei 2016
Granada – Güéjar Sierra 84 km
Granada ligt op een hoogte van pakweg 700 meter. Vandaag klimmen we naar 2600 meter, Hoya de la Mora, via een prima weg, niet langer dan zo’n 33 km, die gaat via een aantal wintersportdorpen. In Granada is het vandaag 27ºC, op de top is het 9ºC. Tijd dus, om de vesten tevoorschijn te halen voor de hoogste lunch/picknick van deze reis. We zitten daar hoger dan de wolken boven Granada. De hoeveelheid sneeuw valt een beetje tegen. Er liggen vrij veel slierten sneeuw, maar niet meer van ski-kwaliteit.
Halverwege de afdaling stoppen we op een heel erg aardige camping in Güéjar Sierra, maar niet, nadat we weer eens ruzie hebben met de TomTom. Die vindt het een goed idee om ons over een binnendoortje te sturen van 2,50 meter breed, en dat zo’n 10 km lang. We kiezen maar voor een omweg.
RUSTDAG
dag 26 wo 1 juni 2016
rustdag Güéjar Sierra 0 km
Vandaag is weer een rustdag, natuurlijk inclusief de schudemmer. Tegen het einde van de middag beginnen we aan een wandeling naar het dorp (pakweg 2 km, gewoon even een kijkje nemen en misschien een terrasje pikken). We lopen braaf aan de linkerkant van de weg, maar na amper 500 meter draaien we om. In een blinde bocht moeten we zowat de greppel in voor een Spaanse automobilist die nogal scherp door de bocht komt scheuren. Wandelen over Spaanse bergwegen lijkt dus niet zo’n goed idee.
Na terugkomst op de camping gaan we maar weer verder met wat we al vaker die dag hebben gedaan: lekker luieren in de schaduw van de luifel met een verkoelend briesje vanaf het stuwmeer.
Morgen gaan we de Alpujaras, de zuidkant van de Sierra Nevada, bekijken.
ALPUJARAS EN PLASTIC
dag 27 do 2 juni 2016
Güéjar Sierra – Balerma 230 km
De zuidkant van de Sierra Nevada wordt Las Alpujaras of La Alpujara genoemd. We rijden een groot deel van de dag door dat gebied: Orgiva, Pampaneira, Bubión, Capileira, terug naar Orgiva, Cádiar, Ugijar, Cherin, Laroles. Een gebied met hoge toppen, diepe kloven, witte dorpjes, smalle wegen met veel bochten (overal is vangrail, dat doen ze goed in Spanje). Erg mooi dus.
Hoe meer we naar het oosten rijden, hoe ruwer, onherbergzamer, droger en onbewoonbaarder het land wordt. Heel bijzonder.
We zijn van plan om te overnachten in het plaatsje Laroles, maar de camping blijkt gesloten. Voor de dichtsbijzijnde camping moeten we naar de kust, naar Balerma. Daar zijn we nu, op een prima camping. Maar wat een uiterst ongezellig gebied is dit. Overal zie je plastic plantenkassen. Het lijkt op de Spaanse variant op het Westland, maar dan veel slordiger (veel plastic kassen zijn kapot; de flarden wapperen in de wind). Ze kweken hier in plastic kassen om de verdamping te beperken. Water is hier nogal schaars.
Als je met Google Earth surft naar El Ejido, dan zie je rondom die plaats. tot aan de kust, één grote witte witte vlek, Dat zijn de plastic kassen.
WOESTIJNCOWBOYS
dag 28 vr 3 juni 2016
Balerma – Cabo de Gata 148 km
We gaan op bezoek bij Fort Bravo. Hier werden ooit beroemde westerns opgenomen als ‘Once upon a time in the west’ (met de bekende gemetselde boog) en ‘The good (Clint Eastwood), the bad (Lee van Cleef) and the ugly (Eli Wallach).
Het westernstadje is een beetje vervallen (er wordt immers niet meer gefilmd), maar de sfeer is raak. Voor de toeristen wordt er nog flink op losgeknald, vallen er mannen van het dak, dansen wulpse dames de cancan, en wordt er stoer met paarden rondgereden.
Het is mogelijk om op de parkeerplaats van Fort Bravo te overnachten, maar het is er erg heet en stoffig, en we zullen waarschijnlijk moederziel alleen in die woestijn staan. Daarom zakken we weer af naar de kust, naar een bijzonder natuurgebied: Cabo de Gata (bij San José). Op de camping van Cabo de Gata blijven we waarschijnlijk wel even.
RUSTDAG IN CABO DE GATA
dag 29 za 4 juni 2016
rustdag Cabo de Gata 0 km
Vandaag is een rustdag. We doen een klein wasje, maar dit keer zonder schudemmer.
Tot morgen.
CABO DE GATA
dag 30 zo 5 juni 2016
rustdag Cabo di Gata 0 km
Vandaag fietsen we een stuk langs de kust van Cabo de Gata. Prachtige kliffen, afgewisseld door leuke zandstrandjes. De paden zijn hier eigenlijk alleen maar geschikt voor mountainbikes, maar gelukkig hebben onze fietsen iets bredere banden, en kun je met de trapondersteuning op ‘high’ ook vrij gemakkelijk los zand of los grind nemen,
Fietsen op de verharde wegen gaat eigenlijk best wel goed. De Spaanse automobilist houdt veel ruimte vrij bij het inhalen. Is er een tegenligger, dan blijft hij netjes achter je rijden. Heel anders dan in Gibraltar.
LAATSTE NACHT IN ANDALUSIË
dag 31 ma 6 juni 2016
Cabo di Gata – Mojácar 83 km
We gaan vandaag een klein stukje noordelijker, naar camping El Quinto in Mojácar.
De route van vandaag biedt regelmatig prachtige uitzichten op steile rotswanden die a.h.w. opstijgen vanuit een helderblauwe zee. Op een van die miradors hebben we een prettige picknick.
Mojácar is een typisch Andalusisch stadje: witte huizen, smalle, steile straatjes. Het ligt heel indrukwekkend op/rond/tegen de top van een oude vulkaan. Hier is de rand van de Cabo de Gata.
Mojácar is tevens het laatste stukje Andalusië op onze reis. Hier eindigt dus de rondreis en begint de (lange) terugreis, die overigens nog wel langs interessante plaatsen voert.
NAAR ALICANTE OF …..
dag 32 di 7 juni 2016
Mojácar – Santa Pola 248 km
Vandaag rijden we een heel eind langs de kust. Tot aan Cartagena is de kust bijzonder mooi: rotsachtig met mooie strandjes in de baaien. Boven Cartagena wordt het vlakker en veel meer toeristisch. Logisch, we naderen immers Alicante en Benidorm.
Een indrukwekkend voorbeeld van het massatoerisme is wel het schiereiland van La Magna, dat is 22 km lang, erg smal, en volgepropt met hotels en appartementen. We drinken een cappuccino bij de vuurtoren van Cabo de Palos, maar laten de hotelzee links liggen.
We staan nu op een vrij saaie camping in Santa Pola. We vragen ons af, of we wel de kust zullen blijven volgen, want die is niet echt inspirerend. Misschien gaan we morgen het binnenland is.
LIEVER LANDINWAARTS
dag 332 wo 8 juni 2016
Santa Pola – Albarracin 340 km
Zoals gisteren al is gesuggereerd, we rijden vandaag het binnenland in, naar Albarracin bij Teruel. Na Elche (Elx) is het toeristische sausje helemaal verdwenen. Het golvende landschap, een hoogvlakte, wordt steeds groener, zowel van de bomen als van de druivenranken. het donkergrijze gesteente van Andalusië heeft plaatsgemaakt voor allerlei tinten terra. Ook de dorpjes zijn terrakleurig, een heel harmonieus geheel. Af en toe is er zo maar ineens een vallei, met een fraaie afdaling en een dito klim. De laatste 50 kilometer rijden we door een kloof, uitgeschuurd door een riviertje, de Turia, dat nu nog maar drie meter breed is (maar er stroomt tenminste water door, iets wat de meeste Spaanse rio’s niet kunnen nadoen; ze staan bijna allemaal droog).
We zijn op Camping Ciudad de Albarracin. Het is vrij warm, 34ºC. De Spanjaarden zeggen, dat de zomer in aantocht is.
EVEN PAUZE IN ALBARRACIN
dag 34 do 9 juni 2016
rustdag in Albarracin 0 km
Spanjaarden beweren, dat de zomer vroeg is dit jaar, en dat is goed te merken. Op 1200 meter hoogte is het tegen vijf uur in de middag ruim 34ºC. In de “stoof”, het gebied tussen Cordoba en Sevilla, is het vandaag meer dan 40ºC. We hebben Andalusië net op tijd verlaten.
Het is vandaag veel te warm om lekker door een stadje te sjouwen. Albarracin zal dus tot morgen op ons moeten wachten.
HOE MOOI IS ALBARRACIN
dag 35 vr 10 juni 2016
dagje Albarracin 0 km
We zijn vandaag in Albarracin. Wat een prachtig stadje is dit. Het is volstrekt duidelijk, waarom het ooit is verkozen tot het mooiste stadje van Spanje.
Smalle, kronkelende steile straatjes hebben we tijdens deze reis al vaker meegemaakt, maar toch is Albarracin heel anders dan de befaamde stadjes in Andalusië. Waarschijnlijk is dat, omdat de gebouwen in Andalusië bepleisterd en witgekalkt zijn (waardoor ze óf vrij nieuw lijken – als ze net zijn geschilderd – óf verwaarloosd – als een schilderbeurt dringend nodig is). De gebouwen in Albarracin zijn terra. De gevels bestaan uit uit stenen die min of meer ter plekke uit de rotsen zijn gehouwen. Daardoor blijft de authentieke uitstraling behouden. Je loopt/fietst door een echt oud stadje.
Het is vandaag iets koeler dan gisteren (30ºC), maar het blijft vrij warm.
BINNENDOOR NAAR BOT
dag 36 za 11 juni 2016
Albarracin – Bot 239 km
Het Spaanse binnenland is heel erg afwisselend, althans, voor zover we het de laatste dagen meemaken.
We gaan vanochtend eerst naar Teruel. Daar is het echter zó druk (het is markt, en er is een groot motorevenement), dat we de buzz nergens kunnen parkeren (een parkeergarage is natuurlijk onbegonnen werk). Het plan om met de fiets door Teruel te gaan, moeten we dus laten varen. We hebben de stad vanuit de zaterdagse file bekeken. Via de N430 en de N211 gaan we vervolgens verder naar het noorden (noordoosten). Zo’n 65 km ten oosten van Alcañiz stoppen we, op een camping in het plaatsje Bot.
FIETSEN OVER DE VIA VERDE
dag 37 zo 12 juni 2016
rustdag Bot 0 km
Bot ligt aan een van de mooiste Via Verda’s van Spanje. Dat zijn oude spoorlijnen die zijn omgebouwd tot wandel- en/of fietspad. De oude stationnetjes staan er soms nog (nú een cafetaria of zoiets). De route voert door de oude tunneltjes (soms spaarzaam verlicht, soms stikdonker) en over de oude bruggetjes en viaducten. “Onze” via verda (we zitten al vroeg op de fiets, om warmte van de middag voor te zijn) volgt een riviertje, en is over een flink stuk vrij hoog tegen de wand van de kloof aangelegd. Hij barst dus van de tunnels en bruggetjes.
De heenweg is een fluitje van een cent: we gaan richting kust dus de route daalt. Terug over dezelfde route (treinen rijden in het echt nu eenmaal geen rondjes) is iets pittiger. Niet alleen omdat het pad nu omhoog loopt, maar ook, omdat er inmiddels een stevige wind is opgestoken, en die hebben we behoorlijk tegen. Met name in de tunnels gaat de wind nogal tekeer (we maken vandaag kennis met een nieuwe betekenis van het woord windtunnel). Onderweg hebben we regelmatig een prachtig uitzicht op de bodem van de kloof. Het is een aangename en vooral bijzondere fietstocht.
TUSSEN SPANJE EN FRANKRIJK
dag 38 ma 13 juni 2016
Bot – Canillo 252 km
Na een verblijf van 36 dagen (op 18 campings of camperplaatsen) verlaten we Spanje weer. Morgen rijden we Frankrijk binnen. De oplettende lezer kan hieruit opmaken, dat we zijn gestopt in Andorra. Eindelijk weer een camping met gras i.p.v. zand of grind. We zijn op camping Santa Creu in Canillo.
De terugreis is nu echt begonnen. We doen dat op ons gemak, zo’n 300 km per dag is meer dan genoeg. We overwegen om een aantal “oude bekende plekken” op te zoeken.
Het is hier nog maar 21ºC, maar het is droog. Prima reisweer dus.
BRUG OVER DE TARN
dag 39 di 14 juni 2016
Canillo – Millau 361 km
Vandaag rijden we vanuit Andorra Frankrijk binnen. De weg van Albi naar Millau, langs de Tarn, is erg mooi. Een ander hoogtepunt is de brug van Millau over de Tarn.
We staan nu op een camping bij Millau waar we in 2008 een dikke week hebben gekampeerd (toen nog met de caravan).
NEDERLANDS IN DE ARDÈCHE
dag 40 wo 15 juni 2016
Millau – Saint Laurent du Pape 256 km
Op onze nostalgische tour (langs oude bekende plekken) rijden we van Millau via Mende naar de Ardeche. Een mooie tocht, maar zonder werkelijke hoogtepunten. We staan nu op La Garenne in Saint-Laurent-du-Pape, waar we in 1992 en 1993 de zomervakantie hebben doorgebracht. De camping is nauwelijks veranderd, alleen een beetje groter geworden, en iets strakker ingedeeld. Het zwembad is nog steeds erg mooi. Net als destijds staan er vrijwel alleen Nederlanders.
AAN HET CANAL DU CENTRE
dag 41 do 16 juni 2016
Saint Laurent du Pape – Palinges 262 km
We houden het principe van 300 km per dag nog steeds overeind. Daarom stoppen we, na een rit via Annonay, Saint-Étienne en Roanne, halverwege de middag in Palinges, in het zuiden van de Bourgogne, in het gebied van de Charolais-koeien (witte vacht, een en al malse biefstuk), pal naast de Chardonnay-streek, waar ze een uitstekende witte wijn produceren.
Waarom Palinges. Voor de zomervakantie van 2011 hadden we het thema “sluisjes”. Eerst waren we aan het Canal du Midi, o.a. in Béziers, later aan het Canal du Centre, in Palinges, op de Camping du Lac.
Voor dit gebied is het nog vrij vroeg in het seizoen. We staan dan ook bijna helemaal alleen op de camping. Dat is weer eens wat anders na die volle camping van afgelopen nacht. We beginnen al te wennen aan het “wat nattere weer” van noordwest-Europa. De ruitenwissers staan geregeld aan, en we krijgen nu onze tweede onweersbui op ons dak.
AAN DE MOEZEL
dag 42 vr 17 juni 2016
Palinges – Nancy 382 km
Het zal de insiders vast niet verbazen: we staan op camping Le Brabois in Nancy. Volgens het systeem van de camping zijn we er voor de achtste keer.
WEER THUIS
dag 43 za 18 juni 2016
Nancy – Tilburg 431 km
We zijn weer thuis, na 43 dagen, 6788 kilometer, 23 campings en 2 camperplaatsen.